De onverwachtse les over zelf-connectie in een communicatiecursus

Eén van de belangrijkste lessen die ik leerde tijdens de 9-daagse non-violent communication cursus in Slovenië, leerde ik meteen op dag 1. Dit schreef ik erover in m'n dagboek:

"Ik had veel zin in deze cursus, maar deze dag was ik eigenlijk voor heel-erg-moe. Ik maakte gisteren geen goede nacht in de nachttrein hier naartoe, ik moet erg wennen aan de 50 (!) nieuwe mensen en het intensieve programma.

Nou kreeg ik vandaag minstens 10 keer de vraag: 'Hoe gaat het met je?' En het idee is dan dat je daar een eerlijk antwoord op geeft. Nou, vond ik het niet leuk om te delen hoe het echt ging. Bij de eerste persoon die het vroeg barstte ik in huilen uit.

Ik miste Edzard en ik was hopeloos op zoek naar iemand die de tijd nam om naar me te luisteren. Maar elke keer als een persoon z'n best deed om naar me te luisteren, dacht ik achteraf: 'Laat maar, iedereen is toch met zichzelf bezig en niemand begrijpt me'. Dat maakte me verdrietig. Ik ben op een cursus waarin mensen betere gesprekken willen voeren en hier lukt het me niet.

Laat maar, iedereen is toch met zichzelf bezig, niemand begrijpt me.

Aan het einde van de dag, vertelden we in kleine groepjes hoe onze dag was gegaan. De mensen die luisteren, reflecteren dan naar je terug welke emoties en onderliggende behoeften ze oppikken. Jij mag vervolgens zeggen of je deze emoties en behoeftes inderdaad hebt.

De reflectie die ik terugkreeg op mijn verhaal was: "Hoor ik het goed dat je een connectie wil maken met jezelf en met anderen, maar dat dit niet lukt?"

Ik zei volmondig ja en ik voelde me meteen zoveel lichter. Ik had er helemaal niet aan gedacht dat ik, naast dat ik verbinding wilde met andere mensen, ik ook de connectie met mezelf was kwijtgeraakt. Het was opeens heel logisch dat de connectie met anderen niet lukte. Als ik geen connectie heb met mezelf, dan lukt het al helemaal niet met anderen."

Uitgeslapen aan het ontbijt, zag de wereld er heel anders uit

Dit was en is nog steeds één van de grootste lessen die ik meeneem uit de Non-violent communication 9-daagse:

De plek van waaruit ik connectie maak met anderen, is dezelfde plek van waaruit ik connectie maak met mezelf.

En inderdaad, nadat ik de volgende dag uitgeslapen aan het ontbijt zat, kon ik opeens wel de verbinding aangaan met andere mensen.

Een paar weken later...

Ik heb nog steeds momenten dat ik me alleen voel en afgesloten van iedereen. Het verschil is dat ik nu niet meer denk dat dit blijvend is. Ik weet nu dat ik op zulke momenten graag de verbinding aan wil gaan met andere mensen, maar dat het gewoonweg niet lukt omdat ik eerst weer de verbinding moet aangaan met mezelf.