Waarom ik stopte met proberen de wereld te verbeteren
Je ziet het wel een beetje aan m'n visionaire blik ;) Maar zolang ik me kan herinneren zeg ik dat ik "de wereld ga verbeteren" wanneer mensen me vragen wat ik ga doen als ik later groot ben. Buren werden gek van mij omdat ik bij elke 'Red de ijsbeer' actie weer langs de deur kwam, ik werd op m'n 14e vegetariër als enige in mijn omgeving en ik had grootste plannen om in de geschiedenisboeken te belanden als ‘de vrouw die de wereld redde‘. Toch ben ik sinds kort van gedachten veranderd over dit ‘onveranderlijke’ deel van mijn leven.
Disclaimer voor de nuchtere Noord-Nederlandse lezer: Er is een kans dat je de redenen voor deze ommezwaai zweverig of - zoals het woordenboek het beschrijft - “Goed bedoeld, maar erg vaag” vindt. Ik beloof je bij deze om zo concreet mogelijk te blijven. Twee redenen:
Ik las de Power of Now en ging me verdiepen in wat het betekent om verlicht te leven.
Corona. Want wat heeft het niet veroorzaakt.
Voor degene die het boek niet kennen, het is een gids van schrijver Eckhart Tolle waarin hij mensen de weg naar een verlicht leven uitstippelt. Hij baseert zich hierbij op zijn eigen ervaring waarbij hij middenin zijn depressie dacht: “Ik kan niet met mezelf leven”. Toen hij zich afvroeg waarom hij zichzelf opdeelde in tweeën - zijn ‘ik’ kon immers niet met zijn ‘zelf’ leven - en hij die ‘tweede ik’ losliet, zag hij de wereld van een compleet nieuwe kant. Volgens hem ervaar je verlichting wanneer je de denkende zelf - ook wel het ego - loslaat en volledig in het nu leeft. The Power of Now en boeken en podcasts die ik daarna over deze filosofie las en hoorde, zette mijn ambitie om de wereld te verbeteren op losse schroeven. Eén van die boeken was de Tao Te Ching - één van de belangrijkste boeken van het Taoïsme. Dit boek verwierp mijn ambitie om de wereld te verbeteren vrij letterlijk:
“Do you want to improve the world?
I don’t think it can be done.
The world is sacred.
It can’t be improved.
If you tamper with it, you’ll ruin it.
If you treat it like an object you’ll lose it.”
- Tao Te Ching (vers 29)
Voor iemand die continu bezig is met de wereld te verbeteren zijn dit erg verwarrende woorden. Mijn ‘nobele’ doel om de wereld te verbeteren kan dus zelfs het tegenovergestelde resultaat hebben. Hier hielden de nieuwe inzichten niet op. Om m’n belofte om concreet te blijven na te komen som ik mijn belangrijkste leermomenten op in de volgende bulletpoints:
Je bent geen beter of slechter mens of je je nu wel of niet bezighoudt met het verbeteren van de wereld. Onbewust had ik mezelf en m’n ambitie toch een soort superheldenstatus gegeven, waar natuurlijk geen zak van klopt. In de woorden van Dan Millman: “It doesn’t matter what you do, only how well you do it” (The way of the peaceful warrior).
Zelf in balans zijn is het beste cadeau aan de wereld. “To end the misery that has afflicted the human condition for thousands of years, you have to start with yourself and take responsibility for your inner state at any given moment. That means now.” zo zei Eckhart Tolle. Niks aan toe te voegen.
Door me heel druk te maken om de wereld en boos te worden op mensen die naar mijn mening iets slechts doen, bereik ik het tegenovergestelde effect. Later las ik meer over de kracht van compassie in ‘Het boek van de Vreugde‘ geschreven door de Dalai Lama en aartsbisschop Desmond Tutu. Zo vertelt de Dalai Lama over een Tibetaanse monnik die gevangen genomen en naar een kamp gestuurd werd door de Chinese overheid. In al die jaren was zijn grootste zorg dat hij zijn compassie zou verliezen voor de Chinese bewakers die hem martelde.
De tijd die corona aan velen van ons gaf, dwingt je bijna om na te denken en te reflecteren. Dat was genoeg om m’n wankelende idealen de afgrond in te duwen. En zo ging ik van een gedreven doelgericht leven, naar een leven met geen doel noch richting. Top... Aan het begin overheerste de gedachte om maar helemaal te stoppen met al mijn ‘wereldverbeterende’ activiteiten en verder een simpel bestaan te leiden. Want: Wat waarom zou ik ermee doorgaan wanneer het toch geen zin heeft?
Na wat langdurende coronatijd kreeg ik een droom - ik had beloofd om niet zweverig te zijn, sorry niet gelukt - waarin iemand me vroeg om te beginnen aan één of ander wereldverbeterend project. Dit was echt een mini onderdeeltje van een droom die ik me verder niet kan herinneren, maar ik werd wakker met enorm veel enthousiasme. Ik wilde meteen beginnen. Die reactie zette me toch aan het denken: Ik kan hier ook mee doorgaan zonder het doel te hebben om alle wereldproblemen eigenhandig op te lossen, een Nobelprijs voor de vrede te ontvangen en voor altijd in de geschiedenisboeken te belanden (a girl can dream) maar simpelweg omdat ik het leuk vind.
Eigenlijk doen wat ik voor dit alles ook al deed, maar dan met andere motivaties: Ik ben niet beter dan een ander persoon met andere bezigheden en ik hoef me niet uit de naad te werken om maar zoveel mogelijk impact te maken. Want ik maak juist impact door zelf in balans te zijn.
Sidenote: Deze post schreef ik op 3 juli 2020 en is nog steeds heel relevant voor mij. Grappig genoeg merk ik dat mijn ‘wispelturige leven‘ de afgelopen jaren stabieler ben geworden (ik word oud). Ik mediteer en lees elke dag over dit onderwerp, ook schrijf ik elke ochtend op dat ik iedereen die ik tegenkom vanuit mijn kern van liefde wil benaderen. Ik merk dat deze oefeningen alle gebieden van mijn leven positief beïnvloeden: ik ben minder bang, voel me minder snel aangevallen en geniet meer van het leven. Ik zou het iedereen aanraden :)
