Uitspreken van emoties na de scheiding: van ontkenning naar opluchting.
Ik heb niet zoveel moeite met het delen van mijn persoonlijke leven. Ik deel eigenlijk al gelijk wanneer ik iemand tegenkom, al mijn gênante momenten als ijsbreker. Maar delen over de scheiding van mijn ouders vind ik moeilijk. Zowel online naar jou als lezer als in gesprekken met mijn familie. Hoewel het nu zo’n 7 jaar geleden is, ligt het nog steeds gevoelig. De afgelopen paar weken ben ik toch begonnen met delen. Vooral omdat ik besloot me met mijn startup Met Andere Woorden volledig te focussen op de communicatie tussen vaders en dochters na de scheiding (meer over die beslissing hier). Beginnen met delen maakte veel los, dat ging in de volgende fases.
Fase #1 Ontkenning: “Kan ik dit ook gewoon niet voelen?”
Lezen en praten over de scheiding van mijn ouders en de relatie met mijn vader wekten veel emoties bij me op. Alleen al bij het lezen van een artikel stroomden de tranen al over mijn wangen. Tegelijkertijd merkte ik dat ik het moeilijk vond om deze emoties te accepteren. “Het is al zo lang geleden, waarom zit ik hier nog steeds mee?” Ook zag ik erg op tegen het uiten van mijn emoties tegenover mijn familie. “Wat als ik niet kan stoppen met huilen?” Maar ergens wist ik ook wel dat het belangrijk was om door te zetten en mijn emoties te erkennen in plaats van weg te stoppen. Juist omdat ik nog zoveel emoties voelde.
Zoals de beroemde psycholoog Freud zo mooi zegt: “Onuitgesproken emoties sterven nooit.“
Fase #2 Omdenken: van probleem naar uitdaging
De eerste stap zetten in het ‘openbreken’ van het gesprek over de scheiding vond ik het allermoeilijkst. Wat me over de streep trok was het omdenken van de situatie in mijn hoofd. Ik verving “ik vind het doodeng om hierover te praten” met “ik denk dat ik er van groei als mens, wanneer ik leer om over dit gevoelige onderwerp te praten.”
Fase #3 De eerste stap: “Dit viel mee”
Zittend op de hobbelige oprit van onze Spaanse bouwval bel ik met bibberende vingers mijn vader en vertel ik hem dat ik me Met Andere Woorden ga focussen op het verbeteren van de vader-dochterrelatie na de scheiding. De week daarna zijn mijn moeder, broertje en zijn vriendin op bezoek en vertel ik het ook aan hen (met knikkende knieën en na vier keer in mijn hoofd ‘nu!’ te hebben gezegd).
Ze reageerden allemaal veel relaxter dan ik had gedacht. Ik had het in mijn hoofd zoveel groter gemaakt dan nodig was. Het was als een ballon die in één keer leegliep en een heel groot deel van de spanning met zich meenam.
Fase #4 Opluchting: “Ik voel me lichter“
Sinds die tijd ga ik het onderwerp ‘scheiding’ bewust niet meer uit de weg en heb ik meerdere hele fijne, hele kwetsbare gesprekken gehad met mijn vader. Ik voel me lichter, wordt niet meer meteen emotioneel wanneer ik over vader-dochterrelaties lees of praat en ik heb niet meer het idee dat er bepaalde onderwerpen zijn waar ik met mijn vader niet over kan praten.
Dit is je teken om ook jouw onuitgesproken gevoelens te delen
Loop jij al een hele tijd met iets rond wat je dwars zit? Dan hoop ik je hiermee op te roepen om wél het gesprek aan te gaan. Niet als beschuldiging: “Jij hebt dit toen verkeerd gedaan en dat doet me nog steeds pijn” maar vanuit liefde en door te vertellen wat jij nodig hebt. Bijvoorbeeld: “Het is belangrijk voor mij dat ik dit met je deel, wil je naar mij luisteren?”
Ik geef 3 gratis proeftrajecten weg
Ik geef in november 3 gratis proeftrajecten weg waarin we in drie 1-op-1 sessies gaan werken aan een betere communicatie tussen jou en je vader. Is dit wat voor jou of ken je iemand die dit goed kan gebruiken? Stuur deze blog door of laat me voor 30 november via dit formulier of via een DM op Instagram weten dat je mee wil doen. Dan plannen we een kennismakingsgesprek in om te kijken of we een match zijn :)
