Heb jij het 'lieve brave meisjes of jongetjes syndroom'? Ik wel.

“Ik voel me ontspannen, ik heb lekker geslapen en ik heb er zin in.” Dit deelde ik met mijn mede-cursisten aan het begin van de cursusdag toen het mijn beurt was om iets te zeggen over hoe ik erbij zat. En ik meende het. Een paar uur later kon je me echter wel wegdragen. Waarom? Ik nam het gevoel van de vrouw die de cursus gaf volledig over. Ze was gestrest. Ze zei voortdurend dat ze moest opschieten omdat er niet voldoende tijd was, ging in sneltreinvaart door de onderwerpen heen en slaakte om de paar minuten een diepe zucht.

Na haar les, gingen we naar een andere locatie. De lerares zat bij ons in de auto. Ik vroeg hoe ze zich voelde. Ze voelde zich gestrest, er moest nog zoveel gebeuren. “Het maakt niet uit als het een beetje uitloopt, je kan echt wel even wat rustiger aandoen“ Zei ik in een poging om haar te kalmeren. Daar leek ze niet echt van te ontspannen. Toen ik bij mezelf incheckte voelde ik m’n laatste restje energie wegstromen.

“Ik vroeg hoe het met haar ging en probeerde haar gerust te stellen. Ondertussen stroomde het laatste beetje energie uit mijn lijf.”

Ik voelde me verantwoordelijk voor de verkeerde dingen
Nu ik het boek ‘de Fontein, vind je plek’ van Els van Steijn aan het lezen ben kijk ik heel anders naar deze situatie. Ik zie nu dat ik mij verantwoordelijk voelde voor de verkeerde dingen. Van Steijn gebruikt de fontein als metafoor voor het staan op de juiste plek in je familiesysteem. Je grootouders staan boven je ouders, jouw ouders boven jou en jouw kinderen weer onder jou. Bij het staan op de juiste plek hoort het loslaten van wat van de ander is en onder ogen te zien wat van jou is. Dat helpt bij het accepteren van je situatie (dit noemt ze jouw lot), het stellen van grenzen en het nemen van verantwoordelijkheid voor jouw leven. Hoewel de cursuslerares geen familie is, stond ik niet op de juiste plek. Ik voelde me er verantwoordelijk voor dat zij zich ontspande, terwijl ik geen verantwoordelijkheid pakte voor mijn eigen stress.

Bij verantwoordelijk zijn voor jezelf hoort vaak een schuldgevoel
Wat van Steijn vervolgens zegt over verantwoordelijkheid en schuldgevoel, deed bij mij een paar kwartjes vallen. Zij zegt namelijk dat een consequentie van je eigen verantwoordelijkheid pakken, is dat je je af en toe schuldig voelt.

Van Steijn: “Je neemt keuzes die belangrijk zijn voor jezelf, maar dat betekent ook dat je soms afspraken afzegt, een relatie uitmaakt omdat hij niet gezond is voor jou, uit huis gaat terwijl je ouders eigenlijk liever willen dat je blijft.”

Volgens haar is je schuldig voelen een belangrijke stap richting volwassen worden en een vervuld leven. Veel mensen leiden volgens haar namelijk aan het ‘lieve brave meisjes en jongetjes syndroom’. Dat is het idee dat het allemaal goed komt wanneer jij maar altijd aan verwachtingen van anderen voldoet, hard werkt, aardig bent etc. Je probeert onschuldig te blijven, maar daardoor blijf je je op een bepaalde manier leeg voelen omdat je je eigen verantwoordelijkheid niet pakt en niet accepteert dat je schuldig voelen bij het leven hoort.

Nu merk ik dat ik me de hele dag door schuldig voel
Sinds ik dit las, merk ik veel beter wanneer ik me schuldig voel op een dag. En dat is vaak. Ik probeer het niet meer als slecht te labelen, maar als iets dat bij het leven hoort. In plaats van iemand anders’ verantwoordelijkheid over te nemen, focus ik me meer op wat van mij is.

Laatst zat ik weer in een situatie waarin ik de ander wilde geruststellen, terwijl ik mezelf niet goed voelde. Toen ik het merkte, stopte ik mezelf door een korte meditatie op de wc te doen en even afstand te nemen. Daarna merkte ik dat er weer ruimte was om naar de persoon te luisteren zonder het probleem te willen oplossen.

Wanneer neem jij verantwoordelijkheden over die niet van jou zijn?


Ik geef 3 gratis proeftrajecten weg

Ik geef in november 3 gratis proeftrajecten weg waarin we in drie 1-op-1 sessies gaan werken aan een betere communicatie tussen jou en je vader. Is dit wat voor jou of ken je iemand die dit goed kan gebruiken? Stuur deze blog door of laat me voor 30 november via dit formulier of via een DM op Instagram weten dat je mee wil doen. Dan plannen we een kennismakingsgesprek in om te kijken of we een match zijn :)

Previous
Previous

“Hij is de vader, dus hij moet…”: wat kan je van je vader eisen?

Next
Next

Uitspreken van emoties na de scheiding: van ontkenning naar opluchting.